कविता: सुरलोकवासी जननी
१)
कलम लिइकन हातमा , के लेख्न म सक्थेँ र!
सम्झना सुरलोकवासी जननीको , के छेक्न म सक्थेँ र!!
(२)
समाई पाउ मुसार्दा यसै, पोस मलाई मिल्दथ्यो कि!
पिठ्युँमै हुर्काइन उनले, थलमा कीटले पो चिल्द्थ्यो कि!!
(३)
मैले एकै गाँस मात्र के खाइदिए, आनन्द मिल्दथ्यो रे!
उताउलिएर बुर्कुसी मारे बुइगलमा, मौरीले चिल्द्थ्यो रे!!
(४)
मैनबत्ती कै शिखा झै उनी, बल्दै बल्दै पो गईन!
अकारण स्वजन परित्याग गरि, अलप पो उनी भईन्!!
(५)
छोरी बुहारी आमा सब बनिकन, सिद्धाश्रम प्रस्थान गरिन्!
नारी हुन जीवनदायनी लोक कि, सन्देश उनले छरिन्!!
(६)
नारी हुन् है दैवी शक्ति कि,नाश गर्दछिन दुष्ट को!
मान र मर्यादा राख्न सके उनको, रक्षा गर्दछिन इष्टको!!
विर्तामोड, झापा — नव आदर्श टोल विकास संस्थाले सामाजिक उत्तरदायित्वका भावना सहित समाजसेवामूलक अभियान अन्तर्गत…
बिर्तामोड, झापा — स्वास्थ्यका लागि खेलकुद, लागूऔषधमुक्त समाज र लैङ्गिक समानता प्रवर्द्धन गर्ने उद्देश्यका साथ…
बिर्तामोड–३ स्थित मुसहर बस्तीकी ३५ वर्षीया दिलकुमारी ऋषिदेवको चट्याङ लागी मृत्यु भएको छ। बाख्रा लिन…