सर्जक नमिता दवाडीको कबिता :- जिन्दगीको दौडानमा ।

सर्जक नमिता दवाडीले आफ्नो बिचार अनी रित्तो कचौरा, बा-आमाको आदर्श पनि फिक्का लाग्छ , लडीरहेको भोको पेटमाथी , कुरा आफ्नो कबिता मार्फत बेक्त गर्नुभएकोछ ।

कविता  :- जिन्दगीको दौडानमा,

 हरेक पटक पैताला उचालिए सँगै ,

ठोकिएको छु म उनीहरूसँग ,

सडक पेटीमा होस् या

 आकाशे पुलहरुमा,

  विकसित मुलुक,

 विकासोन्मुख,

 या विकसितमा !

जहाँतहीँ देख्छु म फैलिएका खाली हातहरु,

 कहिं कर्कस आवाजसँगै,

 हजुर दया गर्नुहोस् ! हजुर !!

कहिँ कुरुप अक्षरमा,

 स्पेअर क्वाइन प्लीज!

होमलेस !

 यस्तै यस्तै ।

बुझ्ने नहुन्जेल सधैं भर्न मन लाग्थ्यो,

 त्यो रित्तो कचौरा,

आजकल,

 बा-आमाको आदर्श पनि फिक्का लाग्छ ,

लाग्छ  गलत सिकाउनु भएको रहेछ,

खोइ किन हो आजकल ,

पटक्कै  पग्लिँदैन मन यी सबैले,

 कहिल्यै  लाग्दैन केही दिउँ जस्तो,

 यी हातले सुक्को नझारेको पनि वर्षौँ भएछ,

 त्यो रित्तो कचौरामा,

न त खन्याएको छु थोरै सहानुभूति ,

त्यो पोलेको घाउ,

चुडिएको घुँडा अनि 

लडीरहेको भोको पेटमाथी ,

किनकि! मलाई थाहा छ,

उ यसरी नै भोकै ,

नाङ्गै ,

बर्षौ बाँच्न सक्छ ।

पैसाको भिख त उसलाई दिनु छ,

जो पैसो बिना निस्प्राण हुन्छ,

जो,

पैसाको लागि ईमान बेच्छ,

 पैसाको लागि छोरीको घाँगर  बेच्छ ,

पैसाको लागि आमा बेच्छ,

सास नफेरी पैसाकै जप जपिरहन्छ,

 आउ कचौरा लिएर मेरो सामु

म तिमीलाई मेरो सर्बस्व दिनेछु ,

गरिब अरबपती ,

बिन्ती!

 आमा नबेच पैसाको निम्ति ।

  कविता :-

जिन्दगीको दौडानमा,

 हरेक पटक पैताला उचालिए सँगै ,

ठोकिएको छु म उनीहरूसँग ,

सडक पेटीमा होस् या

 आकाशे पुलहरुमा,

  विकसित मुलुक,

 विकासोन्मुख,

 या विकसितमा !

जहाँतहीँ देख्छु म फैलिएका खाली हातहरु,

 कहिं कर्कस आवाजसँगै,

 हजुर दया गर्नुहोस् ! हजुर !!

कहिँ कुरुप अक्षरमा,

 स्पेअर क्वाइन प्लीज!

होमलेस !

 यस्तै यस्तै ।

बुझ्ने नहुन्जेल सधैं भर्न मन लाग्थ्यो,

 त्यो रित्तो कचौरा,

आजकल,

 बा-आमाको आदर्श पनि फिक्का लाग्छ ,

लाग्छ  गलत सिकाउनु भएको रहेछ,

खोइ किन हो आजकल ,

पटक्कै  पग्लिँदैन मन यी सबैले,

 कहिल्यै  लाग्दैन केही दिउँ जस्तो,

 यी हातले सुक्को नझारेको पनि वर्षौँ भएछ,

 त्यो रित्तो कचौरामा,

न त खन्याएको छु थोरै सहानुभूति ,

त्यो पोलेको घाउ,

चुडिएको घुँडा अनि 

लडीरहेको भोको पेटमाथी ,

किनकि! मलाई थाहा छ,

उ यसरी नै भोकै ,

नाङ्गै ,

बर्षौ बाँच्न सक्छ ।

पैसाको भिख त उसलाई दिनु छ,

जो पैसो बिना निस्प्राण हुन्छ,

जो,

पैसाको लागि ईमान बेच्छ,

 पैसाको लागि छोरीको घाँगर  बेच्छ ,

पैसाको लागि आमा बेच्छ,

सास नफेरी पैसाकै जप जपिरहन्छ,

 आउ कचौरा लिएर मेरो सामु

म तिमीलाई मेरो सर्बस्व दिनेछु ,

गरिब अरबपती ,

बिन्ती!

 आमा नबेच पैसाको निम्ति ।

 नमिता दवाडी

गोर्खा नेपाल 

हाल: न्युजिल्यान्ड ।